Bezwzględnie jest wymagany czip, tatuaż nie jest honorowany. Aby wwieźć zwierzę do tych krajów, należy najpierw je zaczipować, a potem poddać szczepieniu przeciw wściekliźnie (koniecznie w tej kolejności). Po upływie co najmniej 1 miesiąca należy pobrać krew. Surowica jest wysyłana do akredytowanego laboratorium wirusologicznego, gdzie jest badana pod kątem poziomu przeciwciał na wściekliznę. Gdy poziom jest wystarczający (miano przeciwciał neutralizujących w badanej surowicy nie może być niższe niż 0,5 IE/ml), oznacza to, że po upływie co najmniej 6 miesięcy od dnia pobrania krwi zwierzę może przekroczyć granicę. Podczas tych 6 miesięcy musi pozostawać na terenie państwa członkowskiego Unii. Wynik tych badań jest wpisywany do paszportu. Ze względu na obowiązkowy sześciomiesięczny okres oczekiwania zastępujący kwarantannę, planując wwiezienie zwierzęcia do tych krajów, należy więc podjąć przygotowania co najmniej 7 miesięcy przed podróżą.

Zwierzęta muszą zostać poddane trwalej identyfikacji za pomocą mikroczipu zgodnego z normą ISO 1784 lub za pomocą tatuażu. Następnie muszą zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie, zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki. Konieczne jest zachowanie tej kolejności działań. Następnie trzeba pobrać krew w celu przeprowadzenia badania w kierunku określenia efektywności szczepienia przeciwko wściekliźnie (pozytywny wynik badania – miano przeciwciał neutralizujących wynoszące co najmniej 0,5 IU/ml). Badanie musi zostać przeprowadzone w laboratorium zatwierdzonym przez Komisję Europejską na próbce krwi pobranej na 120 do 365 dni po ostatnim szczepieniu przeciwko wściekliźnie (próbki pobrane przed upływem 120 dni od ostatniego szczepienia nie są ważne).Wynik tych badań jest wpisywany do paszportu. Ze względu na wspomniane procedury, planując wwiezienie zwierzęcia do Szwecji, należy więc podjąć przygotowania co najmniej 4 miesięcy przed podróżą.

Zwierzęta muszą zostać poddane odrobaczaniu przeciwko tasiemcom bąblowcowym (Echinococcus spp.), przeprowadzonemu przez lekarza weterynarii w ciągu 10 dni przed planowanym przewiezieniem, przy użyciu preparatu zawierającego praziquantel lub epsiprantel. W tym samym czasie musi też zostać przeprowadzone badanie stanu klinicznego zwierzęcia.

Spełnienie wszystkich powyższych warunków musi być potwierdzone w paszporcie zwierzęcia.

Podczas podróży zwierzęciu musi towarzyszyć właściciel lub inna osoba za nie odpowiedzialna.
W pierwszej kolejności zwierzęta muszą zostać poddane trwałej identyfikacji za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu zgodnego z wymaganiami normy ISO.
Następnie muszą zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie (szczepieniu należy poddać zwierzę już posiadające czip lub tatuaż). Szczepienie powinno zostać wykonane zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki; w przypadku pierwszego szczepienia wykonanego u zwierzęcia w wieku powyżej 3 m-ca życia uzyskuje ono ważność po upływie 21 dni od jego dokonania. W przypadku kolejnych szczepień przeprowadzanych regularnie w odstępach rocznych (dawki przypominające), szczepienie uzyskuje ważność w dniu podania dawki przypominającej szczepionki. Jeśli osoba odpowiedzialna za zwierzę nie posiada zaświadczenia o zaszczepieniu zwierzęcia w roku poprzednim, kolejne szczepienie jest traktowane jako pierwsze i nabywa ważność po upływie 21 dni od daty jego dokonania.

Psy i koty muszą zostać poddane zabiegowi odrobaczania przeciw tasiemcowi bąblowcowemu (echinococcosis) nie później niż 30 dni przed wwiezieniem na terytorium Finlandii, przy użyciu preparatu zawierającego praziquantel lub epsiprantel. Zabieg odrobaczania musi być również udokumentowany w paszporcie zwierzęcia.
Informacje dotyczące identyfikacji zwierzęcia, poświadczenie ważności szczepienia przeciwko wściekliźnie, informacje o wyniku badania efektywności tego szczepienia oraz przeprowadzenie zabiegu odrobaczania muszą zostać poświadczone w paszporcie zwierzęcia przez upoważnionego lekarza weterynarii.

Wpierwszej kolejności zwierzęta muszą zostać trwale zidentyfikowane za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu. Następnie muszą zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie (koniecznie w tej kolejności). Następnie wykonuje się badania przeciwciał na próbce krwi pobranej 120 do 365 dni po ostatnim szczepieniu przeciwko wściekliźnie (próbki pobrane przed upływem 120 dni od ostatniego szczepienia nie są ważne). Badanie nie musi być powtarzane w przypadku zwierzęcia, które było regularnie szczepione przeciwko wściekliźnie (bez żadnych przerw w kalendarzu szczepień wymaganym przez producenta szczepionki). Miano przeciwciał neutralizujących w badanej surowicy nie może być niższe niż 0,5 IE/ml.

Ponadto zwierzęta muszą zostać poddane odrobaczaniu przeciwko tasiemcowi bąblowcowemu (Echinococcus spp.), przeprowadzonemu przez lekarza weterynarii w ciągu 10 dni przed planowanym wwiezieniem zwierzęcia na terytorium Norwegii, przy użyciu preparatu zawierającego praziquantel. Odrobaczanie musi zostać powtórzone w ciągu 7 dni po przyjeździe na teren Norwegii.

W paszporcie potwierdza się spełnienie wszystkich powyższych warunków (identyfikacja zwierzęcia, szczepienie przeciwko wściekliźnie, wynik badania efektywności tego szczepienia, obydwa zabiegi odrobaczania wraz z podaniem nazwy i dawki preparatu).

wwiezienie zwierząt towarzyszących (psów, kotów i fretek) w wieku poniżej 3 miesiąca życia na jej terytorium jest możliwe po spełnieniu następujących warunków:

 

• zwierzęta muszą być trwale zidentyfikowane za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu (preferowany sposób identyfikacji);
• muszą być zapatrzone w paszport dla zwierząt.

Urzędowy lekarz weterynarii potwierdzi w części XI („Inne”) paszportu informacje, że zwierzę do czasu podróży pozostawało w miejscu swego urodzenia, bez kontaktu z dzikimi zwierzętami, które mogły być narażone na zakażenie wścieklizną, lub że towarzyszy im ich matka, od której są jeszcze zależne.

Procedury są znacznie uproszczone – wymagana jest trwała identyfikacja zwierzęcia za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu.
Zwierzę musi zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie. Szczepienie uzyskuje ważność po upływie 21 dni od jego dokonania w przypadku pierwszego szczepienia wykonanego u zwierzęcia w wieku powyżej 3 miesiąca życia. W przypadku kolejnych szczepień, wykonywanych regularnie w odstępach rocznych (dawki przypominające), szczepienie uzyskuje ważność w dniu podania dawki przypominającej szczepionki. Jeśli osoba odpowiedzialna za zwierzę nie posiada świadectwa jego szczepienia w roku poprzednim, kolejne szczepienie jest traktowane jako pierwsze i nabywa ważność po upływie 21 dni od daty jego dokonania.

Zwierzę musi być zaopatrzone w paszport poświadczający ważność szczepienia przeciw wściekliźnie.

Przy przekraczaniu granic krajów nie zrzeszonych wymagane jest świadectwo zdrowia wystawione przez Powiatowego Lekarza Weterynarii. W przypadku tranzytu przez poszczególne kraje Unii Europejskiej do krajów trzecich stosuje się przepisy obowiązujące w krajach tranzytowych.